Menu In TRAINS กับการเดินทางบนรางคู่ขนาน เส้นทางที่เราเรียกว่า รถไฟ 🚂🚃🚃🚃

ALIS
Feb 25, 2020
2 min read

Updated: Mar 27, 2020

บนเส้นทางที่เราเลือกเดินทางด้วยการรถไฟไทย ที่เชื่อมโยงกับชุมชน อาหารที่มีขายบนขบวนรถไฟ

ก็เช่นกัน …โดยจะมีชาวบ้านชุมชนต่างๆ ที่รถไฟแล่นผ่านจะมีจุดที่หรือสถานนีที่มีชาวบ้านที่เป็นพ่อค้าแม่ค้าหาบของขึ้นมาขายบนรถไฟ ทำให้ผู้คน การเดินทาง ที่คึกคักขึ้นมาจากความเงียบของของระหว่างทาง …ที่มีเพียงเสียงลมที่ปะทะความเร็วของเจ้าขบวนรถรางนี่ อาหารธรรมดาๆ ก็ชักชวนให้ผู้คนตื่นจากความง่วง …มาเป็นความหิวแทนในทันใดเลย … ความคึกคักขึ้นมาแทนที่ความงัวเงียที่ต้องเดินทางเช้ามากกกกก ก็กลับกลายเป็นความตื่นเต้นว่าจะมีเมนูอะไรขึ้นมาขายบ้างนะ ก็พอรู้แหละเพราะมักกุเทศของรถไฟได้เกริ่นไว้ล่ะว่ามีไรบ้าง แต่ก็ลุ้นๆ อ่ะ ว่าพ่อค้าหรือแม่ค้าจะหาบเมนูที่อยู่ในใจเราจะเดินผ่านมาถึงเมื่อไหร่ (เลือกไว้ในใจล่ะ ไม่บอกใคร 555)

ชีวิตในแบบที่เราคงไม่ได้ใช้มันบ่อยๆ เท่าไหร่ เลยอยากเก็บเอามาเล่าให้ใครก็ได้ฟัง … . . เริ่มต้นทุกการเดินทางเราว่าเป็นอาหาร นึกถึงของกิน แน่นอนแม้มันก็ธรรมดาๆ ไม่ได้ต่างอะไรจากในกรุงเทพๆ หรอก หรือ ตลาดๆ บ้านๆ อ่ะนะ แต่ที่พิเศษ คือ การได้สัมผัสความธรรมดาระหว่างทาง คือ ระหว่างทางเราจะ ได้สัมผัสเรื่องราวต่างๆ กันไป ตามมุมมองความคิด จินตนาการ อยู่ที่ว่าใครจะใช้สมอง หรือ หัวใจ กับการเดินทาง ก็ประมาณนั้นม้าง ตามความคิด มุมมอง หรือ ประสบการณ์ แต่เราอ่ะเก็บการเดินทางใส่กระเป๋าด้วยหัวใจ ให้ภาพเล่าเรื่องแทนล่ะกันเนอะ ว่า “มีเมนูอะไร!! ที่หาบขึ้นมาขายบนรถไฟพัดลมรางคู่ขบวนนี้บ้าง รอบสุดท้ายของปี 2019 เดินทางไปกลับ “ขบวนรถไฟรอยน้ำชมวิวเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์“ ของการท่องเที่ยวรถไฟไทย

อยากให้ใครสักคนได้เติมความทรงจำร่วมกันผ่านการเล่าเรื่องด้วยภาพและตัวหนังสือ เพราะในบางครั้งเราไม่จำเป็นต้อง … เดินทางไปด้วยกันเสมอไป เพื่อจะเก็บความคิดถึงเป็นเรื่องเป็นราวกลับมาแชร์ คนที่รอฟัง แลกเปลี่ยน ส่งต่อความทรงจำต่อเรื่อยๆ ไป ก็พอ แล้ววันนึงที่พร้อมเมื่อเราได้มาพบเจอกัน

เราค่อยเดินทางต่อไปด้วยกัน . . ..

ตอนแรกเราคุยกันว่า เราจะกินผัดไทยห่อใบตองจ้า มักคุเทศบอกไว้ว่าจะมีหาบขึ้นมาค่ะ รอๆ เราตกลงกันล่ะ แล้วเราก็ลุกไปเดินถ่ายภาพบนรถ รอผัดไทยห่อใบตองจ้า กลับมาน้องสาวซื้อกระเพราไว้กล่องนึงอ่ะ ติดตามอ่านว่ามันช่วยชีวิตเราสองคนยังไง 5555 555

สถานีอยุธยานี่แหละที่มัคคุเทศก์บอกไว้ว่าจะมีพ่อค้าแม่ค้าหาบของกินง่ายๆ ขึ้นมาขายประทังหิวให้เหล่านักเดินทางอย่างเรา ตื่นเต้นๆ มาล่ะมาล่ะ

ระหว่างรอผัดไทยก็มีนู่นนี่นั้นขึ้นมาขาย ทั้งคาวหวานน้ำดื่มครบเลยค่ะ แต่เราจะรอผัดไทยอย่างตั้งใจ คือ เราไม่อยากถือหิ้วอะไรแกะกะเพราะมีกล้องมาคนล่ะตัว เพราะฉะนั้นขาไปเราจะซื้อแค่กินหมด ขากลับค่อยว่ากันว่าจะหิ้วอะไรกลับบ้าน

อย่างแรกก็ขนมหวานเลยจ้า ห้ามใจไว้ไอ้หนูหมุ่ยหมุ้ย สายไหมอยุธยา ขนมสายไหมโปรด โปรดอีกล่ะ

มาถึงเมนูที่ต้องกินบนรถไฟ เราว่านี่เลย ข้าวเหนียวหมู ไก่ เนื้อ ย่าง ไม่งั้นไม่ถึงงฟิวส์ 5555 แต่คือ เราอยากกินเนื้ออ่ะ ข้าวเหนียวเนื้อ ข้าวเหนียวเนื้อ มาแล้ว มาแล้ว แม่ค้าหาบมาแล้ว แต่รอบนี้มีแต่หมูอ่ะไม่เอา ไม่เอาเค้าจิกินเนื้อ คือ จริงๆ เมื่อวานเตรียมจะเตรียมเนื้อเค็มกะข้าวเหนียวมาเอง แต่ไปซื้อแล้วเค้าไม่ขาย เลยอยากกิน 555 คนตรงข้ามเค้าซื้อหมูปิ้งล่ะ เดี๋ยวแอบท่ายของเค้าดีกว่า ไม่อยากมือเลอะ 55

มืดๆ หน่อย ทุกคนบังแสงผมหมดเลยอ่ะ ต้องรีบหน่อยเดี๋ยวแม่ค้าหาบหนีไป 5555 555555

ระหว่างที่ขบวนรถไฟแล่นไปบนรางเพื่อเล่าเรื่องราวระหว่างทาง เราเองก็อยากออกเดินสวนทางกับขบวนรถ เหมือนเวลาหมุนย้อนกลับ คิดไปเอง 555 ไม่ใช่แค่ภายนอกที่มีเรื่องราว … จากภายในทุกก้าวที่เดินก็บอกเราเรื่องราวที่เรากำหนดมันขึ้นมาได้เอง ไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ หรือ หงุดหงิดเพื่อนร่วมทางที่ไม่เคยรู้จักแค่บังเอิญต้องนั้งร่วมทางกัน 5555

ลุกไปเดินเก็บภาพบนขบวนรถกันหน่อยดีกว่า โครงเครงยังกะอยู่บนเรือ 55 555555555 เบลอไปหมด ความทรงจำของฉัน 55 55

บอกเลยว่าถ้าจะนั้งรถไฟกินลมชมวิวสัมผัสธรรมชาติ ต้องรถไฟพัดลมชิวๆ ได้ฟิวส์ เหนอะหนะระหว่างทางแถมด้วย ลม ฝุ่น แสงแดด กลิ่นเหงื่อ ไอดินผสมขี้หมู

แลกกันคนละ Shot คนละแสง

ถ่ายยังไงให้ดูเหงา 55555

ต้องกินล่ะจ้าคือหิวมากกกกก นั้งเฉยๆ ยังหิว ยิ่งตื่นเช้ามากยิ่งหิว … แล้วเจ้าขบวนที่วิ่งบนรางนี่จะหิวบ้างไมนะเริ่มวิ่งมาไกลห่างกรุงเทพฯ มาหลายสถานีล่ะ และ กว่าจะกลับมันก็จะเดินทางห่างจุดเริ่มต้นไปเรื่อยๆ จนกว่าจะถึงปลายทางแล้วเราจะย้อนกลับมาบนเส้นทางเดินกลับสู่จุดเริ่มต้น …เป็นเรื่องปกติของการเดินทาง นั้งยาวๆ กันไป …

ได้เวลาเติมพลังล่ะ อย่างที่เห็นอ่ะต้องกินเจ้ากระเพราล่ะ ผัดไทยไม่มาเล้ยจ้าาาาา คือ ไม่มี ดีนะที่น้องซื้อข้าวกระเพราไว้กล่องนึง 5555 ไม่งั้นอดตายบนราง 5555 ล้อเล่นๆ จริงในกระเป๋าเรามีของเตรียมมาพร้อมเรื่องกินไม่พลาด แต่เราเก็บไว้กินขากลับดีกว่าเพื่อความรอบครอบ แต่กระเพราเผ็ดมากกินได้นิดหน่อย แต่อร่อยนะ กระเพราต้องเผ็ดถึงอร่อย เรื่องจริง แต่… กินได้นิดเดียวเอง

มะม่วงเป็นของชอบในการเดินทางเลย เวลาเมารถ หรือ รู้สึกไม่สดชื่น มึนๆ ช่วยได้นะ อันนี้เป็นมะม่วงมันมันอร่อยไง 55555 555

เล่าแม่ค้าพ่อค้าก็ยังอยู่กับเราบนขบวนรถไฟตลอดเส้นทาง ยังคงเดินไปมา ขายได้บ้างไม่ได้บ้างอ่ะนะ ใครมีเยอะ ก็ช่วยซื้อกันไป เรามีน้อยก็ประหยัดหน่อยซื้อแต่พอกินอิ่ม …

การเดินทางด้วยรถไฟ พัดลม รางคู่ ก็จะมอมๆ มอมแมม เยอะหน่อย แต่สนุกดีนะ

เอาจริงๆ เราอ่ะเรียนถ่ายภาพ เราจะได้นั้งรถไฟไปกาญกับมหาลัยทุกปี ไม่รู้ทำไหมไปแต่ที่เดิมๆ

ก่อนถึงปลายทาง เราได้พบระหว่างที่ไม่มีใครบอกเราได้ ความสนุกแบบไม่ได้คาดหวัง เนี๊ยะล่ะม้าง ที่เราเรียกสั้นๆ ว่า ”นักเดินทาง” ที่ใครๆ ก็อยากก้าวออกมา และ ออกเดินทาง นักเดินทางไม่ได้มีเหตุมีผลให้กับการเดินทางหรอก แต่มีเหตุผลให้ต้องกลับ . . . ต้องเดินทางกลับมาเพื่อเล่าเรื่องราวระหว่างทางให้ใครก็ได้สักคนได้ฟัง

และนี่คือ ระหว่างทางของเรา สถานนีแวะเล่น สถานีสุดท้าย ก่อนเดินทางไปถึงจุดชมวิวที่ปลายทาง ที่นี่มีคนมากมายที่เราไม่จำเป็นต้องรู้จักรอเราอยู่ เหมือนเป็นคนสำคัญเลย 5555 ลืมบอกสถานี “สถานีโคกสลุง” ค่ะ ขบวนรถไฟจะจอดเทียบรางที่สถานีแห่งนี้ประมาณ 35 นาที ถึงตาเราล่ะ ที่จะได้ลงไปทักทายชาวบ้านเค้าบ้าง ^ ^

หมูปิ้งร้อนๆ หอมกลิ่นไหม้เตาถ่าน ที่ไหนๆ ก็ต้องมีเนอะ

ไข่นกทา น่าอร่อยใช่ไมล่ะ อันนี้ล่ะนะ กินง่ายสุด อร่อยแน่นอน

กล้วยปิ้งน่ากินอ่ะ เอาหน่อยเนอะ

ชาวบ้านก็จะเอา ขนมบ้าง อาหารกินง่ายๆ ใส่กระทงบ้าง โฟมก็มี รอเราอยู่

ดูด้วยตาเข้าในว่าเป็นขนมตาล แต่…เค้าบอกว่าเป็นขนมฝักทอง

คุณยายไม่ลงเหรอคะ 30 นาทีเลยนะ

เมื่อจอดแวะทักทายความคึกคัก ก็ขอลงหน่อย ส่วนใหญ่จะเป็นของกินที่ทานได้เลยมาขายนักท่องเที่ยวกันคะ

คนเยอะอ่ะเน้นไปที่หาน้ำกิน แยกกันไปเดินเก็บภาพ หิ้วอะไรกลับมาคนละถุง สองถุง

มีผักด้วย สุดยอด …

ส่วนใหญ่ก็ราคา 20 บาท

จะมีชาวบ้านในชุมชนโคกสลุงไม่น้อยเลย มาเป็นพ่อค้าแม่ค้ายืนตากแดดทนร้อนรอขายของกินให้นักท่องเที่ยว ส่วนใหญ่เป็นของกินนะ ของกินง่ายๆ ในราคา 20 บาท อาหารร้อนๆ ขนมอุ่นๆ ใส่กระทงใบตอง บาง ถ้วยโฟมบ้าง น้ำดื่มคลายร้อนก็มี ความร้อนของอากาศ และ วันที่แดดแผดเผา เราขอพาคาเมะคุงพวกพ้องไปเก็บกินความทรงจำกันก่อนนะ เพื่อนเรากินความททรงจำเป็นอาหาร ขอตัวแยกกันเดินเก็บภาพแป๊บ 55555 คือ เราอ่ะไม่ได้ซื้อไรกันมากไปจากของกินกับน้ำได้เลย อุดหนุนพ่อค้าแม่ค้าชาวบ้านที่มาตากแดดรอเราหน่อยล่ะกันนะคะ น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ จากการเดินทางเติมความสุขบางๆ เบาๆ ให้กับผู้คนที่เราผ่านไปพบเจอกันระหว่างทางที่มีโอกาสค่ะ ก็นะวันนี้รถไฟเที่ยวเขื่อนรอบสุดท้ายของปีแล้ว ผ่านวันนี้ไปชาวบ้านก็จะเหงาๆ หน่อย จะไม่มีนักท่องเที่ยวผ่านมา อีกรอบก็ปีหน้าเลย ความคิดถึงเบาๆ แบบคนไม่รู้จักกัน เพราะการเดินทางผ่านมา …

ไข่นกทา น่าอร่อยใช่ไมล่ะ อย่างที่บอกอันนี้ล่ะนะ กินง่ายสุด อร่อยแน่นอน อย่อยธรรมดาๆ แต่ดี คือ หิว

พอลงรถไฟ ถึงจุดปล่อยตัวล่ะ เค้าจะมีรถต่อให้ไปเที่ยวจุดต่างๆ ทั้งรถราง รถตู้ ไรงี้ แต่เราไม่รู้จะไปไหนดี ก็อยู่แถวๆ นี้อ่ะใกล้ๆ เขื่อน กลัวตกรถไฟขากลับ 55555 เพราะเรามาแบบไปกลับมันไม่ไกลมาก แต่คือก็นั้งเหมื่อยตูดอ่ะ หาไรกินถ่ายรูปแถวๆ นี้ก็พออีกไม่กี่ชั่วโมงรถไฟจะกลับหัวขบวนมารับค่ะ

หิวขนมไปหาของกินเพิ่ม ถ่ายภาพ ชมวิว ฟังเสียงลม มองคลื่นน้ำในเขื่อน และ ตากแดดให้อาหารปลากันค่ะ ไม่ได้วางแผนอะไรไว้สำหรับการเดินทาง อยากมาก็ตื่นเช้า วิ่งขึ้นรถไฟที่จองตั๋วไว้แล้วกับขนมของกิน ลูกอม น้ำดื่ม พกมาเต็มกระเป๋า จนหัวใจล้นเอ่อ … ไปค่ะ ไปกาน ไปกินให้อิ่มก่อน … แล้วอะไรอะไร ต่อก็ได้นะ ^ ^

ร้อนนนนนนน มากกกกก นี่เลยน้ำแข็งใสใส่นมเยอะ มันก็ดีแหละถ้าไม่คาดหวังว่าจะได้กินบิงซูเกร็ดหิมะ ตามภาพ เดิมไปอย่างไม่คิดเลย ฉันจะกินเกร็ดหิมะนมสดริมเขื่อน ไม่มีแบบในภาพเหรอคะ แม่ค้าบอกว่ามีแบบนี้แหละเอาไม เอาค่ะ (เกรงใจ) อากาศร้อนๆ กินนะไรต้องระหวังนะคะ เรากำลังเดินทางไกลกันอยู่ ก็ได้แค่เตือนตัวเองกับเพื่อนร่วมทางอ่ะนะ ความจริงมันทำใจได้ยากกกกก 55555

เมนูนี้ค่อนข้างไม่เหมาะกับการเดินทางไกลๆ อีกเช่นกันเนอะ 5555 แต่เค้าอยากกินอ่ะ อยากอุดหนุนคุณลุงคุณป้าที่รอรับออเดอร์ ไปส่งร้าน … รอนานอยู่นะกว่าลุงแกจะกลับมา